Wō bestaat twee jaar!
Twee jaar geleden heb ik mijn eerste voordracht over “Autisme, anders bekeken”, gegeven. Wat was het spannend om voor de eerste keer over Autisme te spreken voor een groot publiek (er waren al onmiddellijk rond de 100 mensen).
Dit was een eerste zichtbare stap van een nieuwe wending in mijn professionele leven waarbij een grotere overlap tussen work-life-balance centraal stond. Mijn passie werd mijn beroep.
Het onderwerp ligt me zo nauw aan het hart sinds ik de opleiding op de Arteveldehogeschool in samenwerking met Autisme Centraal heb gevolgd. Mijn levensdoel om mee te helpen aan een beter begrip voor mensen met Autisme mét een grotere aanvaarding voor het anders-zijn, is hier ontstaan.
Zoals Peter Vermeulen in zijn boek “Autisme is niet blauw, smurfen wél” stelt, zijn de gelijkenissen tussen mensen mét Autisme en mensen zonder Autisme groter dan de verschillen. Die gelijkenissen zien in combinatie met het respecteren van de verschillen (door te compenseren of te accepteren) is mijn missie.
Veel te veel mensen met Autisme hebben een laag zelfbeeld omdat we van hen verlangen dat ze zich “conformeren” of aanpassen aan de gewoontes van de samenleving. Een samenleving die meer en meer streeft naar conformiteit. Diversiteit wordt soms gezien als een theoretische bijna abstracte doelstelling, maar diversiteit omarmen, doen we vooral in de realiteit van het alledaagse leven.
Verschillen aanvaarden als een normaliteit, is de sleutel tot een succesvolle samenleving. Er zijn op alle vlakken verschillen tussen mensen en bij Autisme komt daar nog een aspect bij, namelijk een verschil in informatieverwerking. Deze neurodiversiteit leidt tot een verrijking. Het anders denken, het anders zien en het anders voelen, kan ook tot nieuwe inzichten leiden die ons allemaal vooruit kunnen helpen. Het zijn de dwarsliggers die de sporen bijeen houden, de kanariepietjes die alarm slaan in de koolmijn, … Het is dus bijna paradoxaal om net ook in “het verschillend zijn”, onze gelijkenis te zien.
Mensen begeleiden in dit proces van aanvaarding door een beter begrip van zichzelf, van hun kind, van hun partner, leerling, medewerker enz., zet de weg open naar noodzakelijke omgevingsaanpassingen en de verdere ontwikkeling van talenten en vaardigheden.
Aanpassingen die we best zo algemeen en natuurlijk mogelijk aanpakken.
Om deze reden ben ik bijzonder blij dat ik gedurende de voorbije twee jaar meerdere spreekbeurten heb kunnen houden voor een breed publiek zoals voor Markant, Bibliotheek van Maarkedal of Vormingplus. Voor ouders en professionals via het Huis van het Kind en voor studenten via de Arteveldehogeschool. Het is een eer om voor de politieschool en de overkoepelende organisatie van de bedrijfsverpleegkundigen te mogen spreken.
Daarnaast is het energie gevend om samen met ouders in gesprek te mogen gaan met scholen die eveneens op zoek zijn naar een betere aanpak voor een leerling met Autisme.
Trots ben ik ook wel een beetje om samen met Geert Pauwels Autimatic uit te bouwen om zo ons steentje bij te dragen aan de werkgelegenheid voor mensen met Autisme. We hebben hier nog een lange weg te gaan, maar de eerste belangrijke stappen zijn gezet.
Tenslotte ben ik elke dag dankbaar om met zo veel mensen met autisme in contact te komen tijdens de persoonlijke begeleiding of tijdens kook- of creatieve workshops die ik geef. Telkens opnieuw leer ik bij over het Autistische denkproces en ervaar ik hoe authentiek en oprecht zij zijn vaak mét een fijne zin voor humor én enorm doorzettingsvermogen om toch zo goed mogelijk te functioneren in onze maatschappij.
Laten we samen werken aan een maatschappij waar iedereen zich veilig voelt, waar talenten gezien worden en moeilijkheden ondersteund worden. Vanuit Wō, is dit nog maar het begin én wil ik nog lang verder werken aan deze uitdagende maar wél realistische doelstelling!
